به گزارش خبرگزاری اهل‎بیت(ع) ـ ابنا ـ «عبدالرضا هلالی» مرثیه سرای اهل‎بیت عصمت و طهارت(ع)، صبح امروز ـ پنج‎شنبه 14 دی‎ماه ـ در گفت‎وگوی اختصاصی با خبرنگار "ابنا" اظهار داشت: راز عجیبی در عدد چهل نسبت داده شده به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) نهفته است. از اسرار عدد چهلم در وصف این حضرت می‎توان به "گریان بودن آسمان‎ها و زمین در تا چهل روز پس از شهادت سیدالشهدا(ع)"، "تاکید بر زیارت ایشان در اربعین"، "از نشانه‎های مومن بودن در زیارت مرقد مطهر امام حسین(ع) در این روز" و بسیاری از موارد دیگر می‎توان اشاره کرد.

وی افزود: «جابر بن عبدالله انصاری» اولین زائر قبر مطهر حضرت حسین‎بن‎علی(ع) بود، که در اربعین به دیدار ارباب بی‎کفنش رفت. در چنین روزی امام سجاد(ع) راس مبارک امام حسین(ع) را به بدن ایشان ملحق کردند. این‎ها همگی از اسرار عدد چهل منتسب به حضرت اباعبدالله الحسین(ع) است.

هلالی با اشاره به صبر مثال‎زدنی حضرت زینب(س) تاکید کرد: عقیله بنی هاشم حضرت زینب(س) در برابر تمامی رنج‎ها و مصیبت‎های وارده، از به نیزه کردن رئوس شهدای کربلا تا خرابه‎نشینی و بزم شراب، صبر پیشه کرده و در پاسخ به اقدامات تحریک‎کننده "ابن زیاد" مبنی بر سرآوردن کاسه صبر خانم زینب کبری(س)، فرمودند که "ما رایت الا جمیلا" هرچه دیدم جز زیبایی نبود (و دلیلی بر ناسپاسی نمی‎بینیم). آری ایشان با این مشقت‎ها از مقدسات دین خداوند دفاع کرد.

این مداح اهل‎بیت(ع) تصریح کرد: کلیدی‎ترین نقش واقعه کربلا حضرت زینب(س) بودند؛ چراکه اهداف قیام سیدالشهدا(ع) و یاران باوفای ایشان بدون اسارت خانم حضرت زینب کبری(س) عملی نبود. ایشان باید می‎ماند تا با خطبه‎ها و سخنانش، مصائب و رنج‎های وارده به فرزندان علی(ع) را منزل به منزل برای مردم روشنگری کند.

وی با اشاره به پررنگ و تاثیر گذار بودن نقش حضرت رقیه(س) خاطرنشان کرد: در مورد وجود ریحانه‎الحسین(س) مطالب متفاوتی ذکر شده که صلاح نمی‎دانم در این موضوع صحبتی کنم. لکن اکثریت تاریخ‎نویسان و نیز مراجع عظامی نظیر حضرات آیات «وحید‎خراسانی»، «روحانی» و «صافی‎گلپایگانی»بر وجود مبارک دردانه امام حسین(ع) تأکید داشته اند.

عبدالرضا هلالی افزود: بنده به شخصه علاقه شدیدی به این خانم دارم، طوری که نام یکی از فرزندانم را به نام این بزرگ‎طفل کربلا متبرک کرده‎ام. خدا نیاورد روزی را که منکر وجود نازنین بی‎بی حضرت رقیه(س) شویم.

این ذاکر دل‎سوخته، در پاسخ به سوال خبرنگار "ابنا" مبنی بر اینکه "با شنیدن اسم اربعین سیدالشهدا(ع)، اولین فکری که در ذهنتان نقش می‎بندند چیست؟" گفت: اربعین شاه کربلا، اجتماع عظیم و باشکوه عزاداران در بین‎الحرمین را در فکرم متجلی می‎سازد. بحق که در این روز، دل‎ها به سوی بهشت کربلا پر می‎زند.

وی در ادامه اضافه کرد: بزرگترین درسی که حضرت ثارالله(ع) به انسان‌ها دادند، آزادگی است. چراکه بی‎انصاف‎ها این امام همام را به شهادت رساندند. ارباب ما روز عاشورا از شدت تشنگی، آسمان را پر از دود می‎دیدند. ایشان خطاب به پیروان آل سفیان فرمودند که اگر دین ندارید لا‎اقل آزاده باشید.

این مرثیه سرای اهل‎بیت(ع) با اشاره به نقش نظام جمهوری اسلامی کشور بر تبلیغ دین مبین پیغمبر اسلام(ص) تاکید کرد: الحمدلله به برکت این مملکت علوی و وجود رهبر حسینی، بهتر می‎توان چهره واقعی دین اسلام و در نتیجه مذهب ناب تشیع را برای مردم تبیین کرد.

هلالی افزود: زمانی‎که امام‎حسین(ع) در صحرای کربلا فرمودند که من چه حلالی را بر شما حرام و چه حرامی را بر شما حلال کردم که اینگونه با من ستیزه می‎کنید؛ سپاهیان دشمن فریاد زدند که "بغض لابیک". حال که ما شیعیان مولانا امیرالمومنین علی(ع) در مملکتی شیعه‎محور و حیدری زندگی می‎کنیم، می‎بایست با قدرت تمام نام مولایمان را فریاد و برای حمایت از ایشان سینه سپر کنیم.

وی گریه کردن بر ائمه اطهار را این‎گونه توصیف کرد: اشک، اعلامیه‎ی مقاومت شیعه است. گریه بر سالار شهیدان یک سلاح است. امام‎هشتم علی‎بن‎موسی‎الرضا(ع) نیز می‎فرمایند که غمین بودن و گریستن بر ما، تسبیح خداست.

این مداح ائمه اطهار(ع)، در پاسخ به سوال "زیباترین شعری که در مدح اهل‎بیت(ع) تا به حال شنیده‎اید چیست؟" گفت: سرمایه‎ی محبت زهراست دین من/ من دین خویش را به دو دنیا نمی‎دهم/ گر مهر و ماه را به دو دستم دهد قضا/ یک ذره از محبت زهرا نمی‎دهم/ بر سینه‎ام جمال علی نقش بسته است/ این سینه را به سینه‎ی سینا نمی‎دهم.

هلالی در توضیح رسالت یک نوحه خوان گفت: هرکس در جایگاه خود مسئولیتی دارد. سینه زن یک مسئولیت و نوحه خوان مسئولیت دیگری دارد. رسالت یک نوحه خوان (یا مداح) این است که عاشورا را عمیقا برای مستمع تبیین کند.

این مداح با اخلاص در پایان این مصاحبه در پاسخ به سوال خبرنگار "ابنا" مبنی بر این‎که "چه چیزی موجب محبوبیت روز افزون عبدالرضای هلالی در میان مردم شده است؟" اظهار داشت که اگر محبوبیتی داشته باشم، یقینا به دست اربابم حسین(ع) و پس از آن به دعای والدینم است و پدرم همیشه می‎گوید: سحرگاهی نیست که دستانم را برای تو بالا نبرم و دعایت نکنم.